Email    

    U bevind zich op bladzijde Enduro Disclaimer    
Betrouwbaarheidsrit Blija 1977

BLIJA - Een hele dag rondbaggeren door de vette gladde klei, verschillende keren vallen, er uit komen te zien als een beest en het nog mooi vinden ook. Dat is voor een buitenstaander onbegrijpelijk. Wie de betrouwbaarheidsritten in Nederland echter wat volgt kijkt daar niet zo vreemd tegen aan. Van de ritten die in Nederland worden verreden, worden op de Waddenrit na, alle ritten gehouden in de bossen. Veelal over lange rechte paden of over hele smalle bospaadjes. Hier en daar is eens een Keer een watergat in de route opgenomen. Maar echt zwaar is het bijna nooit. Daartegenover staat Blija: geen zand, maar klei, die in de herfst altijd nat en daardoor glad is. Een rijder heeft geen ogenblik rust. Steeds moet hit zich volledig concentreren op de route. Doet hij dat niet dan gaat hij onherroepelijk onderuit. De kans dat de val op de bodem van een goed gevulde sloot eindigt is in Blija vrij groot.

Alleen de echte rijders durven, ja durven naar Blija te komen. Want er is moed voor nodig om drie ronden van elk vijftig kilometer af te leggen. Nu gaat niet de hele route door de klei. Een deel van de route moeten de rijders tussen de rails door van de oude spoorlijn, waarvan de bielsen vaak nog gladder zijn dan de klei. Ook is wat asfalt in de route opgenomen. Maar zo vanuit de klei ga je op de weg haast nog sneller onderuit dan op de paden, omdat de banden vol klei zitten en daardoor nagenoeg geen grip op de weg hebben.

Het deelnemersveld in Blija is daarom altijd beperkter dan bij de gemiddelde Nederlandse betrouwbaarheidsrit, zoals ze veel in Overijssel en Gelderland worden verreden. Daar komen meestal een kleine driehonderd rijders aan de start. In Blija waren slechts 148 inschrijvers. Van hen kwamen 24 niet opdagen, zodat slechts 124 overbleven.

De eerste rijders waren nog maar nauwelijks op weg, toen de zon van mening was dat ze lang genoeg geschenen had. Er volgde een flinke bui. Voor de route maakte het niets uit, maar voor de rijders was het geen pretje. Niet alleen de rijders, maar ook de kontroleurs hadden het niet gemakkelijk.

Vele junioren, met meestal niet al te veel ervaring en dito konditie, stopten al na een ronde. Ze waren gewoon bekaf. Door hun geringe ervaring gingen ze nogal vaak onderuit. Het steeds weer rechtop zetten van de motor eiste veel van de rijders. Voor verschillenden te veel. Het zal je dan ook maar gebeuren dat je op een stuk van een vier kilometer zo ongeveer tien keer onderuit gaat.

Voor een drietal rijders eindigde de Waddenrit in de sloot: Willy Veneklaas (Holten), Niek Verlaat (De Weere) en Joop Mosselaar (Hardegarijp). Laatstgenoemde ging onderweg ergens onder de douche en leende wat droge kleren. Ook leme Trompetter (Beetsterzwaag) kwam in de sloot terecht. Hij deed het nog wel in de terreinproef. Toch dacht leme er niet aan op te geven.

Van de 124 starters behaalden slechts 59 het eind. Dat betekent dat ruim de helft uitgevallen is. Van de junioren viel maar liefst 62 procent uit. Bij de senioren was dat percentage aardig lager, namelijk 21 procent.

Piet Hoogland, Blija was de uitzetter van de rit, welke voor een groot gedeelte over zijn land voert.